در این نبرد بی پایان زندگی هر انسانی باید پناهی داشته باشد کسی که قضاوت نکند‌ فقط گوش دهد کنارت باشد تا تاب بیاوری دردهایت را حتی اگر نتواند مرهمت باشد . کسی که کنارش بشود نقاب‌ت را برداری و از تردید و ترس بگویی بی‌هیچ واهمه‌ای از فهمیده نشدن .کسی که چند پله بالاتر ایستاده و نوید نور باشد برایت اما خم شود بخاطرت تا دستت را بگیرد . کسی که بشود کنارش گریه کرد، بی‌پروا سکوت کرد، و حتی بی‌شرم دیوانه شد…

چنین آدمی اگر در زندگی‌ ات داری بدان هنوز در آغوش خدایی.